maria misakian

mükemmel bir attila ilhan şiiridir.

yuksekkaldirimda bir ak$am
maria missakian’i du$undum
eger kendimi biraksam,
yagmur olabilirdim yagardim
kasimda bir cinar olurdum
yaprak yaprak dokulurdum
kalbimi siki tutmasam

dokup sacip bo$altsam
icimde yukselen $iiri
kaldirimlara dokup harcasam
gozleri balikcil gozleri
dudaklarinda tutup ruzgari
maria missakian adinda biri
gelse gogsune kapansam

gece golgesine sokulsam
gokyuzunde bulutlar buyuseler
yagmuru dinlesem anlatsam
$im$ekler kirilip dokulseler
bizi sokaklarda biraksalar
leylekler u$uyup gitseler
donup arkalarina bakmadan

yine ak$am oldu attila ilhan
ustelik yalnizsin sonbaharin yabancisi
belki paris’te maria missakian
avuclarinda bir carmih acisi
gizlice bir sefalet gecesi
cocugunu bogarmi$ gibi bogup paris’i
sana kacmayi tasarlar her ak$am